Ένα υπέροχο βιβλίο για τα φετινά Χριστούγεννα

Τέτοιες μέρες, γιορτινές, όλοι αναζητούν ιδέες για δώρα και μάλιστα δώρα σε παιδιά.

Τι το καλύτερο από ένα βιβλίο για δώρο; Αρκεί να είναι προσεκτικά διαλεγμένο. Βιβλίο καλογραμμένο αλλά και να ταιριάζει στο παιδί που θα το χαρίσουμε.

Για τα φετινά Χριστούγεννα και για τα παιδιά της Τετάρτης τάξης, ένα βιβλίο υπέροχο είναι αυτό που λίγο πριν είδατε. "ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ - μέσα στο χρόνο" της Λήδας Κροντηρά, εκδόσεις Φυτράκη.

Είναι ένα σχετικά νέο βιβλίο, εκδόθηκε μόλις το 2002, και έχει άμεση σχέση όχι μόνο με την έρευνα για τα παραδοσιακά παιχνίδια που πρόσφατα ξεκινήσαμε ως τάξη αλλά και με τη φετινή ύλη της ιστορίας που διδάσκονται τα παιδιά.

Η Κροντηρά έχει κάνει μια πραγματικά αξιοζήλευτη εργασία. Κατάφερε να συγκεντρώσει πληροφορίες για αμέτρητα παιχνίδια που παίζουν τα παιδιά όχι μόνο σήμερα και όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά τα παιδιά κάθε εποχής και πολλών τόπων της γης.

Ιδιαίτερη μνεία χρειάζεται στην εικονογράφηση που είναι εξαιρετική. Η συγγραφέας αξιοποίησε σε μεγάλο βαθμό παραστάσεις από αρχαία αγγεία αλλά και πίνακες νεώτερων ζωγράφων έτσι που το αισθητικό όφελος για τα παιδιά να είναι πολλαπλό.

Ο περίφημος αμφορέας του Εξηκία, όπου παριστάνονται
ο Αίαντας και ο Αχιλλέας παίζοντας πεσσούς.
(530 π. Χ. )

Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι στις σελίδες του βιβλίου παρέχεται η ευκαιρία στα παιδιά να δημιουργήσουν και τα ίδια, άλλοτε ζωγραφίζοντας, άλλοτε παίζοντας και άλλοτε λαμβάνοντας οδηγίες για κατασκευές παιχνιδιών.

Όπως είπαμε ήδη το βιβλίο αυτό συνδυάζεται άψογα με το φετινό μάθημα της ιστορίας καθώς δίνει αμέτρητες πληροφορίες για τις συνήθειες των αρχαίων Ελλήνων. Τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν ποια ήταν η πλαταγή, το σείστρο, η πλαγγόνα, τα νευρόσπαστα, τι έδιναν οι αρχαίοι Αθηναίοι στα αγοράκια μόλις γίνονταν τριών ετών, ποιος βασιλιάς της Σπάρτης τρελαινόταν να παίζει με τα εγγόνια του "κάλαμον περιβαίνειν", πώς έλεγαν παλιά τη σβούρα και το τόπι, το κρυφτό και την τυφλόμυγα, πώς παίζεται η αρχαία ακινητίνδα και σε νεώτερες εποχές γνωστή ως "τ' Αγκούτς" αλλά και ποιο πασίγνωστο παιχνίδι σημερινό έχει αντικαταστήσει αυτά τα δύο...

Και όταν πια θα έχουν καλά μελετήσει αυτό το βιβλίο, θα μπορούν να προσεγγίσουν τη φράση που η Κροντηρά έθεσε ως προλόγισμα:

"Έλληνες αεί παίδες εστέ, γέρων δε Έλλην ουκ έστι"

(Πλάτων, Τίμαιος, 22Β)

Δηλαδή: Οι Έλληνες μένετε πάντα παιδιά και γέροντας Έλληνας δεν υπάρχει.

Να καταλάβουν δηλαδή πόσο μεγάλη σημασία έδιναν στο παιχνίδι οι αρχαίοι μας πρόγονοι και πόσο το παιχνίδι συνετέλεσε στη δημιουργία του πολιτισμού τους. Αλλά και να προβληματιστούν... βλέποντας πως μέχρι πρότινος τα ίδια αυτά παιχνίδια των αρχαίων Ελλήνων παίζονταν από τους παππούδες τους. Τι άλλαξε τις τελευταίες δεκαετίες και τα περισσότερα από τα παιχνίδια αυτά ξεχάστηκαν;

Αισιοδοξούμε ότι το συγκεκριμένο βιβλίο θα δώσει στα παιδιά τη δυνατότητα να ξαναπαίξουν τα ξεχασμένα παιχνίδια. Και μάλιστα σε συνδυασμό με το βασικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα της τάξης μας φέτος, Τα τζιτζίκια του Ιλισού, να μας δοθεί η ευκαιρία να σμίξουμε το τραγούδι του ποταμού και πάλι με τις χαρούμενες φωνές των παιδιών που θα φωνάζουν ονόματα παιχνιδιών που έχει αιώνες να ακούσει ο ποταμός. Αλλά και να τον ταξιδέψουμε και πάλι με "ψάμμου οικοδομάς", συνεχίζοντας το αιώνιο τραγούδι της φυλής.

____________________

Το εξώφυλλο του βιβλίου είναι φωτογραφία από βιβλίο που διαθέτει η Δανειστική Βιβλιοθήκη του σχολείου μας (αριθμός καταλόγου 500) και το οποίο θα αξιοποιηθεί μετά τα Χριστούγεννα για την ολοκλήρωση του προγράμματος για τα Παραδοσιακά Παιχνίδια.