Ο πέτρινος τοίχος, η πέτρινη σκάλα, το πέτρινο σπίτι...

Τι είναι τα επίθετα; Μόνο λεξούλες; Και ασκήσεις στο χαρτί;

Να, πάρτε για παράδειγμα τον πέτρινο τοίχο, την πέτρινη σκάλα και το πέτρινο σπίτι...

Ιδού και ο πέτρινος τοίχος και η πέτρινη σκάλα και το πέτρινο σπίτι...

Βλέπετε; Δεν είναι μόνο λέξεις, ούτε ασκήσεις μόνο στο χαρτί. Είναι η ίδια η ζωή. Με την ποικιλία και την ομορφιά της...

Τι θα ήταν η ζωή μας χωρίς τα επίθετα;

Αυτά ζωντανεύουν τα ουσιαστικά και τους δίνουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους.

Χωρίς τα επίθετα; Όλα θα ήταν άχρωμα, μονότονα και βαρετά. Όλα ίδια.

Σαν θάλασσα χωρίς αλάτι. Αυτό ακριβώς είναι τα επίθετα. Το αλάτι της γλώσσας. Βάζεις λίγο και νοστιμεύει. Σου ξεφεύγει πολύ; Λύσσα το φαγητό...

Γι' αυτό παρακαλώ να προσέχετε. Το επίθετο είναι το στολίδι της γλώσσας. Κι όπως κάθε στολίδι χρειάζεται προσοχή στην επιλογή. Να είναι κομψό και ταιριαστό. Τόσο κομψό όσο και οι πέτρινοι τοίχοι, οι πέτρινες σκάλες, τα πέτρινα σπίτια...

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μοχθεί ο τεχνίτης της πέτρας για να της δώσει το σωστό της σχήμα.

Οι πέτρες δεν είναι τούβλα, να τις φτιάχνεις με το καλούπι. Έτσι και τα επίθετα. Ένα ένα να τα διαλέγεις και να τα σμιλεύεις, να δένουν αρμονικά με τον υπόλοιπο λόγο, να τον ζωντανεύουν και να του δίνουν χάρη.

Κι όχι να τον παραφορτώνουν με μπιχλιμπίδια. Γιατί τότε αντί για πέτρινους τοίχους, πέτρινες σκάλες και πέτρινα σπίτια θα έχουμε απλώς σωριάσει ένα βουνό από πέτρες:

Οι φωτογραφίες είναι από τα μέρη της Αστραδενής, τα Δωδεκάνησα. Και συγκεκριμένα από την Αστυπάλαια ή Αστυπαλιά ή Αστροπαλιά. Νησί που είναι γνωστό για το υπέροχο πέτρινο κάστρο του. Ένα κάστρο που το αποτελούσαν οι εξωτερικοί τοίχοι των πέτρινων σπιτιών των κατοίκων του.

Και τι σπίτια; Τριώροφα παρακαλώ. Κάθε όροφος και μία οικογένεια. Μη φανταστείτε όμως πολυτέλειες περιττές. Πώς να χωρέσουν οι πολυτέλειες όταν όλοι οι κάτοικοι έπρεπε να χωράν μέσα στο κάστρο;

Έτσι το κάθε σπίτι ήταν ένα δωμάτιο όλο κι όλο. Σοφά όμως κατασκευασμένο ώστε να μη μένει ούτε πόντος άχρηστος.

Βλέπετε για παράδειγμα τις σκάλες, πόσο μικρές ήταν. Και τα πορτοπαράθυρα μικρά. Να μην τρυπώνουν οι βοριάδες του χειμώνα και τα μελτέμια του καλοκαιριού.

Πανοραμική άποψη του κάστρου της Αστυπάλαιας

Πέτρινα και τα σπιτάκια που σήμερα ζώνουν το κάστρο και το κάνουν να μοιάζει με κορώνα...

Μια κορώνα που τις νύχτες γίνεται ολόχρυση, έτοιμη λες να μας γυρίσει στους κόσμους των παραμυθιών. Με πεντάμορφες αρχοντοπούλες και φοβερούς πειρατές... Εμ, γιατί νομίζετε χτίζαν οι άνθρωποι τα κάστρα; Να, ακούστε και το τραγούδι, ένα τραγούδι που μιλά ακριβώς για το κάστρο αυτό, το κάστρο της Αστυπαλιάς ή Αστροπαλιάς: