Η ορνιθοπανίδα του σχολείου μας

Μέρα βροχής σήμερα. Εμείς μέσα κλεισμένοι και έξω στην αυλή χαράς πανηγύρια για τους φτερωτούς μας φίλους. Επιτέλους όλο το προαύλιο δικό τους!


Για δείτε εδώ βήμα καμαρωτό! Και δείτε πόσο διαφορετικά και πόσο όμοια ταυτόχρονα είναι όλα... Ακριβώς όπως κι εμείς.


Ένα ολόλευκο


και παραπέρα ένα γκρίζο με άσπρη ουρά


κι ένα ακόμη, μαυριδερό με φτερούγα πιτσιλωτή και ουρίτσα γκρι...


Στην παρέα υπάρχει και ένα καφετί. Εκείνο όμως που εντυπωσιάζει είναι αυτό που έχει άσπρο κεφαλάκι και άσπρη ουρίτσα και μαύρο το υπόλοιπο φτέρωμα.


Ξαφνικά σήμανε συναγερμός! Απογειώνονται όλα μαζί και ορμούν στο τέρμα. Λέτε να θέλουν να παίξουν ποδόσφαιρο;


Α, μπα... όπως φαίνεται άλλος είναι ο προορισμός τους...


Πωπώ! γέμισε η αυλή πουλιά!


Μα πού πάνε επιτέλους;


Α! μάλιστα. Αυτός ήταν ο τελικός προορισμός. Η ταράτσα του σχολείου...

Πλησιάζουμε και καταλαβαίνουμε το λόγο. Τα παιδιά τραγουδούν και παίζουν φλογέρες. Τόσο ωραία που ακόμη και τα πετεινά του ουρανού και του σχολειού μας έσπευσαν να πιάσουν θέση για να παρακολουθήσουν τη συναυλία!